2025-yil 9-may kuni butun dunyo Buyuk G‘alabaning 80 yilligini nishonlaydi – bu sana millionlab insonlar hayoti, beqiyos qayg‘u va hayotga mustahkam ishonchni ifodalaydi.

Foto: prezident matbuot xizmatiAQirg'iziston

Abadiylikka aylangan g'alaba

80 yil – bu uch avlod o'sadigan davr. Ammo 1941 yilda o'z vatanini himoya qilganlarning jasorati vaqtga tobe emas.

Ulug 'Vatan urushi Sovet Ittifoqining 27 milliondan ortiq fuqarosining hayotiga zomin bo'ldi. Bu shunchaki statistika emas. Bu frontdan qaytmagan birodar. Bu ona o'g'lini uzoqlashtirmoqda. Bular otalari bilan faqat o'chgan fotosuratlarda uchrashadigan bolalardir. Bu har birimiz.

"Hech kim unutilmaydi, hech narsa unutilmaydi" – bu so'zlar bugungi kunda ibodatga o'xshaydi. 1418 kun davom etgan urushda Vatan uchun, ertangi kuni uchun, uylarimiz ustidan yana otishmalarsiz, portlashlarsiz quyosh chiqishi uchun inson nimalarga qodirligini dunyo ko‘rdi.

Bizning umumiy o'tmishimiz

Ulug 'Vatan urushidagi g'alaba nafaqat Rossiya tarixi. Bu Qozog‘iston, Qirg‘iziston, O‘zbekiston, Armaniston, Ukraina, Gruziya, Tojikiston va sobiq SSSRning boshqa respublikalari xotirasi.

Bu yovuzlikka qarshi yelkama-yelka turgan ko‘p millatli xalqning umumiy g‘alabasi.

Moskva yaqinidagi qirg‘iz askari, Stalingraddagi o‘zbek shifokori, dushman chizig‘i ortidagi belarus partizan – barchasi bir vatan, bir osmon uchun kurashgan.

Qirg‘iziston Prezidenti Sadir Japarov 9-may sharafiga o‘tkazilgan tantanali yig‘ilishda ta’kidlaganidek:"Urush haqidagi haqiqatni asrash bizning muqaddas burchimizdir, toki hech bir kuch bu tarixni qayta yoza olmaydi. Bizning bobolarimiz va bobolarimiz dunyoni fashizmdan himoya qilgan va biz buni unutishga haqqimiz yo'q".

Nega biz bu jasorat haqida bolalar va nevaralarga aytib berishga majburmiz

So‘nggi faxriylar olamdan o‘tib, yoshlar raqamli asrda yashayotgan bugungi kunda G‘alaba avlodining jasorati axborot oqimida erinib ketmasligi alohida ahamiyat kasb etadi. Ota-bobolarimiz, onalarimiz, opa-singillarimiz hikoyalari shunchaki darslik varaqlari emas. Bu millatning axloqiy poydevorini tashkil etuvchi ma’naviy o‘zakdir. Xotirasiz kelajak ham bo'lmaydi.

Faylasuf ta'kidlaganidekAnatoliy Vasserman:"Hozirgi avlod 1945 yil 9 mayda nima bo'lganini bilmasligi mumkin, ammo keyin bir kun 1941 yil 22 iyunni boshdan kechirish xavfi bor."

Biz bolalarga frontdan kelgan xatlar, o'z mashinalarida erkaklar o'rnini bosgan ayollar, o't ostida askarlarni qutqargan hamshiralar haqida gapirganda, biz shunchaki eslab qolmaymiz – biz o'qitamiz. Biz hurmat, qat'iyatlilik, minnatdorchilik va burch tuyg'usini o'rgatamiz.

Belarus yozuvchisi yozganidekVasil Bikov:"Xotira – bu insoniyatning vijdoni. Agar u o'lsa, ruhiy zulmat boshlanadi."

Xotira saboqlari insoniyat saboqlaridir

Shuning uchun ham xalq qahramonligini eslatuvchi voqealar juda muhim.
"Xotira shamlari" – minglab chiroqlar qorong'uda yoqilganda, urush natijasida kesilgan millionlab hayotlarning ramzi sifatida.

“O‘lmas polk” – ko‘chalarda nafaqat odamlar, balki butun taqdirlar, ajdodlar chehrasi avlodlar qo‘lida, vaqt va qalblarni bog‘laganda.

Maktablarda jasorat saboqlari, mavzuli ko‘rgazmalar, faxriylar bilan uchrashuvlar, urush haqidagi filmlar namoyishi – bularning barchasi rasmiyatchilikka hurmat emas, balki yoshlarda erkinlik va tinchlik bepul emasligi ongini shakllantiradigan hayotiy lahzalardir.

Rus tarixchisi Mixail Myagkovning fikricha:"Agar biz urush xotirasini ta'lim madaniyatiga singdirmasak, u o'z hayotini yo'qotadi va darslikdagi oddiy paragrafga aylanadi. Va bu xavfli".

Har bir bunday harakat o'tmish va kelajak o'rtasidagi ko'prik kabidir. Boshqalar yashashi uchun o'lganlar va ertangi kun qanday bo'lishini bugun hal qiladiganlar o'rtasida.

Bugungi G'alabaning ma'nosi

1945-yil 9-maydagi G‘alabadan keyin bizga kelgan dunyo boshqacha bo‘ldi. Ammo yangi qiyinchiliklar bobolarimiz ko'rsatgan matonat va ma'naviy yordamni talab qiladi.

Urush xotirasi o'tmishga hurmat emas, balki kelajak oldidagi mas'uliyatimizning bir qismidir. Bu bizga nafrat nimaga olib kelishi va befarqlikning narxi qanchalik baland ekanligini eslatib turadi.

Oldin safdagi askar va yozuvchi aytganidekKonstantin Simonov:"O'lish hamma narsa emas. Bizga yashash huquqini berganlarni unutmaslik kerak".

"Biz har safar Abadiy olov oldida bosh egib, o'tmish uchun emas, balki urush mumkin bo'lmagan kelajak uchun shunday qilamiz"— taʼkidladi Qirgʻiziston mudofaa vaziri yubiley arafasidaBaxitbek Bekbolotov.

Qalblarda abadiy olov

Faxriylar kamayib bormoqda. Har birimiz ushbu xotiraning tashuvchisiga aylanishimiz muhimroq. Nafaqat rasmiy nutqlarda, balki bolalarga aytilgan shaxsiy hikoyalarda, yaxshi saqlangan yodgorliklarda, "O'lmas polk" tadbirlarida, filmlarda, kitoblarda va maktab insholarida.

Bizning unutishga haqqimiz yo'q. Biz uni topshirishga majburmiz. Chunki G'alaba shunchaki sana emas. Bu butun bir xalq ko'tarilgan ma'naviy yuksaklikdir. Agar buni unutib qo‘ysak, nafaqat o‘tmishni, balki bugungi kunning qadr-qimmatini ham yo‘qotamiz.

Siyosiy kuzatuvchiAdiyillar Erkinboev

Ushbu maqola sun'iy intellekt yordamida tarjima qilingan