Душанбе, 22 сентябр, – АИ «Корвон Иттилоот». Дар Иттифоқи нависандагони Тоҷикистон ҷамъомаде баргузор шуд, ки ба ифтихори 80-солагии Шоири халқии Тоҷикистон, муаллифи Суруди миллии Ҷумҳурии Тоҷикистон, барандаи Ҷоизаи давлатии ба номи Абуабдуллоҳи Рӯдакӣ — Гулназар Келдӣ бахшида шуд.
Дар ин ҷамъомад шоирон, нависандагон ва аҳли адаб иштирок намуда, нақши барҷастаи Гулназар Келдиро дар рушди адабиёти муосири тоҷик, таҳкими худшиносии миллӣ ва тарбияи рӯҳи ватандӯстӣ дар ҷавонон таъкид карданд.
Шеър ҳамеша мавқеи марказиро дар эҷодиёти ӯ ишғол мекард. Мавзӯъҳои ашъори Келдӣ гуногунранг буданд, аммо ғурури миллӣ, истиқлол ва муҳаббат ба Ватан дар онҳо ҷойгоҳи хос доштанд.
Аввалин маҷмӯаи ашъори шоир бо унвони «Портрети сарбоз» соли 1969 ба нашр расид. Дар тӯли умр ӯ ба ҳаводорони каломи бадеӣ тақрибан 40 маҷмӯаи шеърӣ пешкаш намуд. Аз ҷумла, барои маҷмӯаи шеърҳои кӯдаконаи «Се кӯза нон» соли 1995 ба ӯ Ҷоизаи давлатии ба номи Абуабдуллоҳи Рӯдакӣ супорида шуд.
Гулназар Келдӣ на танҳо шоир, балки рӯзноманигор низ буд: ӯ солҳои зиёд ҳамчун мудир ва сармуҳаррири маҷаллаҳо ва ҳафтаномаҳои «Садои Шарқ», «Пайванд», «Адабиёт ва санъат», «Ваҳдат» фаъолият дошт. Аз соли 1973 узви Иттифоқи нависандагон буда, солҳои 2005–2010 вакили Маҷлиси намояндагони Маҷлиси Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон буд.
Гулназар Келдӣ 20 сентябри соли 1945 дар деҳаи Дардори ноҳияи Айнӣ вилояти Суғд ба дунё омадааст. Пас аз хатми Донишгоҳи давлатии Тоҷикистон (факултети забон ва адабиёт) фаъолияти меҳнатиашро дар рӯзномаи «Комсомоли Тоҷикистон» оғоз карда, сипас онро дар маҷаллаи «Садои Шарқ» идома дод. Солҳои 1975–1977 дар Афғонистон ҳамчун тарҷумон фаъолият дошт.
Барои саҳми арзандааш дар рушди адабиёт ва фарҳанг бо мукофотҳои баланд сарфароз гардид: медалҳои «Дӯстӣ», «Исмоили Сомонӣ», «Дарахти дӯстӣ» (МА СҲМ), Ҷоизаи адабии Созмони умумиҷаҳонии савдо «Рушди зиёиён», инчунин бо Ҷоизаи ба номи Мирзо Турсунзаде.
Гулназар Келдӣ 13 августи соли 2020 бар асари беморӣ дар синни 75-солагӣ аз олам даргузашт. Бо вуҷуди ин, мероси ӯ дар ашъор, Суруди миллӣ ва хотираи фарҳангии миллати тоҷик ҳамеша зинда хоҳад монд.
Гулназар Келдӣ на танҳо шоир буд, балки шахсияте, ки бо каломи худ ба бедории миллӣ ва таҳкими пояҳои давлатдории навини Тоҷикистон саҳми арзанда гузошт. Муаллиф будани ӯ ба Суруди миллӣ ба рамзи ягонагӣ ва худшиносии мардум табдил ёфт. Ин суруд, ки дар лаҳзаҳои ҳассоси таърихи кишвар пазируфта шуд, то имрӯз ҳамчун рамзи истиқлол, ваҳдат ва ифтихори миллӣ садо медиҳад.
Эҷодиёти ӯ бештар аз ҳунари шоирона буд — он рисолати фарҳангӣ ва иҷтимоие дошт. Шеърҳои Келдӣ ҷавононро ба худшиносӣ, меҳанпарастӣ ва эҳтироми арзишҳои миллӣ даъват мекарданд. Маҳз чунин адабиёт ба ташаккули тафаккури нав, эҳсоси масъулият барои ояндаи давлат ва фарҳанг мусоидат намуд.
Ба ҳамин сабаб, Гулназар Келдӣ дар таърихи Тоҷикистон на танҳо ҳамчун шоир, балки ҳамчун рамзи худшиносӣ ва ташаккулёбии давлатдории миллӣ боқӣ хоҳад монд.
АКС: Хадамоти матбуоти Президенти Чумҳурии Тоҷикистон